Omdat het maar blijft regenen staan we pas om 09:00 op. Het weer ziet er beroerd uit. Maar het is zaterdag, de vaste wisseldag van de meeste charters. Dat betekent dat het in Hvar, waar iedereen naartoe gaat, relatief rustig zal zijn.
Om 10:30 uur halen we het anker op. Langzaam varen we door het ondiepe kanaal tussen Marinkovac en Planikovac, twee kleine eilandjes ten O van Sveti Klement. Om 11:00 varen we de haven van Hvar binnen. Hier varen we enkele rondjes, maar er duikt geen havenmeester op. Omdat we geen zin hebben om te ankeren, laten we een van de bemanningsleden afstappen op de kade van de veerhaven. Hij loopt vervolgens naar het gedeelte voor de jachten, zo’n 100 meter noordelijk, en vist een lijn voor ons uit het water. Met z’n drieën op de boot en de vierde op de kade meren we de boot volgens het boekje af. We zien overigens nog behoorlijke schade van de eerdergenoemde storm aan de kade.
Als het even later weer droog is duikt de havenmeester op. ‘Het regende…’ zegt hij verontschuldigend. Ik heb er weinig boodschap aan, maar dit soort gedrag is in Hvar normaal. Gelukkig breekt even later de zon weer door, en kunnen we genieten van een dagje in het ‘Saint Tropez van Kroatië’. We laten de was doen (er zit een wasserette bij de markt naast de kerk), en doen ook de nodige boodschappen. Er wordt stevig geïnvesteerd hier: twee hotels aan de haven zijn wegens grondige renovatie gesloten. Maar sommige dingen blijven hetzelfde: Gemiddeld zijn de prijzen 50% hoger dan in Zagreb of Split. Voor het ‘voorrecht’ om hier een nachtje aan de kade af te meren betaal je evenveel als in de duurdere jachthavens.
’s Nachts draait de wind weer, en ontstaat er een vervelende deining in de haven. We laten de meerlijnen aan de achtersteven maximaal vieren, zodat we op 1½ à 2 meter afstand van de kade liggen. De meerlijn aan de boeg trekken we stevig aan. Het is oncomfortabel rollen. Gelukkig is er door de weggeslagen meerringen voldoende afstand tussen de jachten. Meestal lig je hier zo dicht op elkaar dat er een groot risico is dat je met de verstaging vast komt te zitten aan een ander schip.
In zuidwestelijke richting (Vis) zien we een gigantisch onweer woeden. Als dat deze kant op komt wordt het hier echt oncomfortabel. We zorgen er dan ook voor dat we helemaal klaar zijn voor vertrek. Om 01:00 uur ’s nachts vullen we zelfs nog de watertanks bij. De rest van de nacht waakt afwisselend een van ons in de cockpit. Ik ben blij te zien dat een aantal andere jachten dezelfde voorzorgsmaatregelen neemt. Een stevige storm zing ik liever buiten de haven uit dan hier tussen alle andere schepen. Gelukkig gaat het noodweer ten westen van Hvar voorbij, en blijft het hier beperkt tot het oncomfortabele rollen. De combinatie van uitgaanspubliek en weersomstandigheden is wel funest voor onze nachtrust.
