Naar Dugi Otok en Mljet 2006 Route

Twee weken zeilen en alles achter je laten. Ons schip was een Bénéteau Oceanis 373 en de volledige route vind je hieronder. Grote afstanden: van Split naar Dugi Otok, vervolgens naar beneden naar Mljet, en weer terug naar Split. Bij elkaar naar schatting zo’n 300 NM, ruim 550 kilometer. De trip was een mengeling van bekende en nieuwe plekjes.

Het weer was wisselend. We begonnen met prachtig zonnig weer, vervolgens werd het een aantal dagen wisselend bewolkt en fris. De tweede helft van de tweede week was het wel weer lekker zonnig. Gelukkig betekende dit geen gebrek aan wind. Veel noordelijke wind (Bura, Tramontana en Maestral). Meestal 10 – 15 knopen, een enkele keer heftiger (30 – 40 knopen). Onze topsnelheid was 9,2 knopen, niet slecht voor zo’n schip.

ACI Marina Palmižana – Lučice (Brač)

Rond 10:30 uur verlaten we de jachthaven. Het is ‘spitsuur’, en in een zee vol zeilen varen we richting Rat Pelegrin, de westelijke punt van Hvar. We willen proberen om richting Bol te gaan, een dorp aan de zuidkant van het eiland Brač. Daar bevindt zich Dugi Rat, een bekend strand en beroemde surfspot. We willen eigenlijk even op bezoek bij vrienden die daar verblijven. De wind is NW, 10 – 12 knopen, en er staat ook een lange, trage deining uit het NW. Rond 11:00 uur ronden we Rat Pelegrin, en varen we verder in NO richting.

Een half uurtje later gaat het mis. De wind draait in hoog tempo van NW naar NO, en neemt sterk toe. Al gauw boksen we op tegen 20 – 25 knopen wind, en een stevige deining. De weersverwachting van 13:00 uur bevat een waarschuwing. Bura tot 40 knopen. Ook zijn diverse veerdiensten rond Brač gestaakt wegens de hoge golven en harde wind.

Na ampele overweging geven ook wij de poging op om Bol te bereiken. We schieten geen meter op, en onder deze omstandigheden bij Bol afmeren of bij Dugi Rat ankeren is gekkenwerk. We zeilen in de richting van Lučice, onze vertrouwde baai aan de zuidkant van Brač. Zelfs in deze goed beschutte, en ondanks het vroege tijdstip al erg drukke, baai meten we 16 – 20 knopen NO-wind. De Bura laat haar tanden weer eens zien.

De rest van de dag doen we het rustig aan. Beetje zwemmen, beetje zonnen, beetje lezen. Het leven is zwaar soms….

Luka Polace (Mljet) – ACI Marina Palmižana

Tegen zonsopgang (05:30 uur) wordt ik wakker. Over twee dagen moeten we terug zijn in Split. Het wordt dus tijd om de steven weer naar het noorden te richten. Helaas is zowel de VHF- als FM-ontvangst in deze baai op z’n zachtst gezegd beroerd. Ik heb dus weinig informatie over de weersverwachting. Op dit moment is het droog en zonnig, met een rimpelloze baai. Maar dat zegt niet veel op de Adriatische Zee.

Rond 08:00 halen we het anker op. Voorzichtig varen we door de verraderlijke ingangen van Luka Polace naar open water. Daar gaan we naar het NW richting Korčula. Eerst motorzeilend, maar al gauw neemt de wind toe tot een Bura (NO) van 8-10 knopen. Heerlijk zeilen op een (op dit tijdstip) nog volledig lege zee. We ontbijten op ons gemakje terwijl Korčula steeds dichterbij komt.

Rond 10:30 zeilen we het Pelješki Kanal binnen. Terwijl ik me zit te ergeren aan het langgerekte lint van vakantiehuizen, dat vanaf Orebic naar het noorden gebouwd wordt (Kroatië, pas alsjeblieft op wat je met je kuststrook doet!) luisteren we naar de weersverwachting. Die is niet best. We zien al een tijdje een prachtige donkere donderwolk boven het eiland Korčula hangen. Dat lijkt de voorbode te zijn van een stevige storm uit ZW. Er wordt wederom wind tot 40 à 45 knopen voorspeld, windkracht 8 à 9.

De wind neemt gestaag toe tot 15 – 20 knopen (maar nog wel uit NO richting), en met een vaartje van 7 knopen stuiven we op Hvar af. Overal om ons heen zien we de prachtigste regen- en onweersbuien. Een groep jachten achter ons verdwijnt achter een regengordijn. Links van ons schieten bliksemschichten door de lucht. Maar vooralsnog zeilen wij keurig tussen de buien door. Wij hebben Šćedro als reservebestemming in gedachten, maar dan moet die wind wel draaien. De beschutte ankerplaatsen van Šćedro liggen namelijk aan de N-kant van het eiland.

Ter hoogte van Šćedro krijgt de storm ons te pakken. De wind draait in enkele minuten van NO naar ZW (180 graden! Dat is een prachtig fenomeen om te zien gebeuren). Een striemende regenbui daalt op ons neer. Wij hebben de bimini ingeklapt en zijn op alle andere manieren op de storm voorbereid. De zeilpakken zijn uit de tas gehaald, en reddingsvesten en life-lines liggen voor het grijpen. Maar vooralsnog valt het allemaal mee, de wind blijft maar rond de 20 knopen hangen.

We besluiten dan ook door te zeilen richting Hvar. Gezien de ZW wind is ACI Palmižana de meest geschikte bestemming. Rond 16:00 uur wordt het droog, we hebben dan nog een mijl of 6 te gaan naar Hvar. Rond 17:00 uur leggen we aan op een van de laatste beschikbare plekjes in ACI Palmižana. Met een extra lijn aan de boeg, want de wind draait inmiddels weer naar NO. En Bura is de enige wind die hier wel lichte deining veroorzaakt. Maar ACI Palmižana blijft mijn favoriete jachthaven langs de kust.

’s Avonds eten we bij Restaurant Meneghello. Het is een prima restaurant, maar let op! Wij wisten om 18:30 uur nog net een niet-gereserveerd tafeltje te bemachtigen. Het was nog rustig, en er was nog volop keuze uit verse vis, die we ook redelijk snel op tafel hadden staan. Als het eenmaal druk is kan de keuken en bediening het niet meer aan, en mensen kregen bij hun bestelling rustig te horen dat het wel eens twee (2) uur zou kunnen duren voordat ze hun hoofdgerecht op tafel zouden hebben. Uiteraard vertelt men dat als de wijn en de drankjes al op tafel staan… Maar onze gerechten waren uitstekend.

Luka Polace (Mljet)

Vandaag blijven we in deze prachtige baai. Een deel van de bemanning brengt de dag door in het prachtige Nationale Park. De rest doet het rustig aan op de boot. In de loop van de ochtend is er een stevige onweersbui, en ook ’s avonds gaat het goed tekeer. Na een stevige bliksemflits valt alle elektriciteit uit en zit Polace in het donker. Gelukkig zijn wij dan al terug aan boord van een bezoekje aan de ‘beste pizzeria van Polace’ (want de enige). Niet bijzonder.

O ja, een wijze les die ik hier geleerd heb: Waarom moet je altijd eerst de buitenboordmotor starten en dan pas de passagiers in de bijboot laten stappen? Om het blauwe oog te voorkomen dat ik een van hen sloeg omdat we de lengte van het startkoord onderschatten…

Korčula – Luka Polace (Mljet)

’s Ochtends staat een belangrijk punt op de agenda. Koekjes halen bij Cukarin, waar ze de lekkerste koekjes maken van de hele Adriatische kust. We slaan een paar grote dozen in ‘voor onderweg’. Rond 11:00 varen we de haven uit. Er staat een ZO-wind, 8 – 10 knopen. We zeilen rustig tussen de vele eilandjes aan de oostkant van Korčula, in zuidelijke richting. Na het ronden van Rat Ražnjić (de kaap aan de ZO-punt van Korčula) varen we rond 13:00 uur Uvala Pržina binnen. Dat is een prachtige baai met zandstrand aan de zuidkant van het eiland. Hier gaan we een aantal uren voor anker om te genieten van de zon en het water. De baai is volledig open voor de wind, die inmiddels naar ZW is gedraaid. Gelukkig is er geen stevige deining, we liggen rustig voor anker..

Rond 15:00 uur gaan het anker en de zeilen omhoog. We verlaten de baai in ZZO richting (koers 120 graden) richting de noordelijke kant van Mljet. De wind waait nog steeds uit ZW richting, nu 10 – 12 knopen. Ideale zeilomstandigheden.

Nog geen uur later hebben we wederom gezelschap van dolfijnen. Niet eerder hebben we op een trip zoveel dolfijnen gezien als dit jaar. Er begint zelfs al iets van gewenning op te treden. Rond 16:30 bereiken we het eiland Mljet. We varen nog enkele mijlen verder naar het ZO, en kiezen een van de drie ingangen van Luka Polace. Dit is echt een prachtig beschutte baai, ruim en met hoge heuvels eromheen die de wind opvangen. Tussen zo’n 15 andere jachten gooien we in 12 meter water ons anker uit voor de nacht.

Hvar – Korčula

’s Ochtends lezen we in de krant dat er bij Žirje gisteren een jacht vergaan is in zwaar weer. De opvarenden zijn op Žirje aangespoeld. Daar zijn wij op dag 3 onder gelukkig rustiger omstandigheden ook geweest. Zo’n nacht als deze, gecombineerd met zo’n bericht, herinnert er wel aan dat de zee iets blijft om rekening mee te houden.

Rond 10:00 uur verlaten we de haven van Hvar. Samen met de meeste andere jachten, want de deining in de haven blijft erg oncomfortabel. De Bura (NO-wind) waait al met 10 knopen, en neemt de daarop volgende uren gestaag toe tot 20 knopen (windkracht 5) rond de middag, hetgeen gepaard gaat met een behoorlijke deining en schuimkoppen op de golven. We reven de genua en het grootzeil enigszins als we Šćedro passeren. Al voor 14:00 uur passeren we de vuurtoren Pločica, welke tussen Hvar en Korčula ligt. Daarna neemt de wind iets af tot 14 à 15 knopen uit NO, en kunnen de reven weer uit de zeilen. In de verte zien we Pelješac opdoemen, en door de regen van de afgelopen dagen is het zicht haarscherp.

Als we iets na 15:00 uur het Pelješki Kanal binnenvaren, de zeestraat tussen Pelješac en Korčula, draait de wind zowaar naar ZO (Jugo). Pal op de kop, dus daar valt niet zo heel veel op te bezeilen. We laveren nog even, maar als de wind afneemt tot 4 knopen is de lol daar snel vanaf. Op de motor gaat het verder richting Korčula.

Na twee doorwaakte nachten in Vinogradisce en Hvar wil ik graag een nacht goed slapen. We ankeren dus niet in één van de vele baaien rond Korčula, maar kiezen voor de jachthaven. Hier komen we rond 17:00 uur aan. In de haven treffen we ook de Tamara, het jacht dat we vorig jaar gecharterd hebben. De bemanning bestaat dit jaar uit vier Australiërs die enkele weken lang de Kroatische kust verkennen.

’s Avonds eten we een hapje in Adio Mare, een lokaal restaurantje. Het heeft nog wel wat weg van een piratenhol. Harrrrr!!!!! Het eten is in ieder geval prima.

Vinogradisce (Sveti Klement) – Hvar

Omdat het maar blijft regenen staan we pas om 09:00 op. Het weer ziet er beroerd uit. Maar het is zaterdag, de vaste wisseldag van de meeste charters. Dat betekent dat het in Hvar, waar iedereen naartoe gaat, relatief rustig zal zijn.

Om 10:30 uur halen we het anker op. Langzaam varen we door het ondiepe kanaal tussen Marinkovac en Planikovac, twee kleine eilandjes ten O van Sveti Klement. Om 11:00 varen we de haven van Hvar binnen. Hier varen we enkele rondjes, maar er duikt geen havenmeester op. Omdat we geen zin hebben om te ankeren, laten we een van de bemanningsleden afstappen op de kade van de veerhaven. Hij loopt vervolgens naar het gedeelte voor de jachten, zo’n 100 meter noordelijk, en vist een lijn voor ons uit het water. Met z’n drieën op de boot en de vierde op de kade meren we de boot volgens het boekje af. We zien overigens nog behoorlijke schade van de eerdergenoemde storm aan de kade.

Als het even later weer droog is duikt de havenmeester op. ‘Het regende…’ zegt hij verontschuldigend. Ik heb er weinig boodschap aan, maar dit soort gedrag is in Hvar normaal. Gelukkig breekt even later de zon weer door, en kunnen we genieten van een dagje in het ‘Saint Tropez van Kroatië’. We laten de was doen (er zit een wasserette bij de markt naast de kerk), en doen ook de nodige boodschappen. Er wordt stevig geïnvesteerd hier: twee hotels aan de haven zijn wegens grondige renovatie gesloten. Maar sommige dingen blijven hetzelfde: Gemiddeld zijn de prijzen 50% hoger dan in Zagreb of Split. Voor het ‘voorrecht’ om hier een nachtje aan de kade af te meren betaal je evenveel als in de duurdere jachthavens.

’s Nachts draait de wind weer, en ontstaat er een vervelende deining in de haven. We laten de meerlijnen aan de achtersteven maximaal vieren, zodat we op 1½ à 2 meter afstand van de kade liggen. De meerlijn aan de boeg trekken we stevig aan. Het is oncomfortabel rollen. Gelukkig is er door de weggeslagen meerringen voldoende afstand tussen de jachten. Meestal lig je hier zo dicht op elkaar dat er een groot risico is dat je met de verstaging vast komt te zitten aan een ander schip.

In zuidwestelijke richting (Vis) zien we een gigantisch onweer woeden. Als dat deze kant op komt wordt het hier echt oncomfortabel. We zorgen er dan ook voor dat we helemaal klaar zijn voor vertrek. Om 01:00 uur ’s nachts vullen we zelfs nog de watertanks bij. De rest van de nacht waakt afwisselend een van ons in de cockpit. Ik ben blij te zien dat een aantal andere jachten dezelfde voorzorgsmaatregelen neemt. Een stevige storm zing ik liever buiten de haven uit dan hier tussen alle andere schepen. Gelukkig gaat het noodweer ten westen van Hvar voorbij, en blijft het hier beperkt tot het oncomfortabele rollen. De combinatie van uitgaanspubliek en weersomstandigheden is wel funest voor onze nachtrust.

Rogoznica – Vinogradisce (Sveti Klement)

’s Ochtends komt de wind alweer uit ZO richting. Maar gelukkig verandert dat snel. Rond 10:45 uur, als we ten Z van Rat Movar varen, draait de wind in een tijdsbestek van enkele minuten naar het NW, en neemt dan toe naar 10 – 13 knopen. Op die manier is het lekker zeilen. We laten Šolta dan ook links liggen, en varen verder in de richting van Hvar. Rond het middaguur duikt er weer een groep dolfijnen op. Dat blijft toch een prachtig gezicht.

Op een windstilte in de loop van de middag na blijft de wind waar ‘ie zat: NW. Tegen het eind van de middag komt Sveti Klement in beeld: de Vinogradisce baai. Hier gooien we rond 18:00 uur het anker uit.

’s Nachts draait de wind naar het NO: de Bura. Zelfs in deze beschutte baai krijgen we vlagen van meer dan 15 knopen voor onze kiezen. Ik sta dan ook diverse malen op om het anker te controleren. Rond 05:00 uur begint het te regenen, en het houdt niet meer op.

Tribunj – Rogoznica

Een nieuwe dag, dus verder naar het zuiden. Na de vermoeiende dag gisteren doen we het ’s ochtends kalm aan. Rond 10:00 uur verlaten we de haven. Er is NO-wind voorspeld. Dat is gunstig omdat we naar het ZO willen. Echter, de wind verandert al snel in ZO, en staat dus pal op onze kop. Dat blijft de hele dag zo. Voortdurend laveren dus, en dat schiet niet echt op. Waar ik ’s ochtends nog stilletjes hoopte dat we wel bij Šolta zouden komen, zijn we halverwege de middag nog niet eens in de buurt van Primošten. Regelmatig krijgen we een regenbui en onweer over ons heen.

Uiteindelijk arriveren we rond 17:00 uur bij Rogoznica. We hebben eigenlijk geen zin in nog een nacht in de jachthaven daar. Volgens de Pilot Guide zijn echter ook delen van de baai zelf uitstekende ankerplaatsen. Na inspectie zijn we het daar niet mee eens. De kust van de baai is / wordt namelijk in hoog tempo volgeplempt met vakantiehuizen. Van het authentieke blijft zo weinig meer over. Dat is een fenomeen wat ik helaas op veel plaatsen in Kroatië zie. Uiteindelijk besluiten we toch maar naar de jachthaven te gaan. Om onszelf te troosten gaan we ’s avonds maar weer pizza eten bij Restaurant Fortuna. Dat maakt veel goed.

Telašćica (Uvala Mir) – Tribunj

Als we ’s ochtends wakker worden is het rustig. De barometer staat nog steeds laag (981) maar er is een zonnetje en nauwelijks wind. Omdat de langere termijn weersverwachting voor het noordelijk kustgebied niet zo gunstig is, besluiten we ons weer in Z richting te begeven.

Rond 10:00 bevinden we ons in het smalle kanaal tussen Kornati en Katina. Voorzichtig manoeuvreren met een gangetje van maximaal 2 knopen, want het is op sommige plaatsen minder dan 3 meter diep en wij hebben een diepgang van 1,80 meter. Volgens de Pilot Guide moeten we de kant van Kornati houden. Dat klopt aardig, behalve in de laatste bocht… Ik zie de dieptemeter snel teruglopen van 5 naar 2 meter. In een snelle reactie druk ik de gashendel vol achteruit. Tegelijkertijd gooi ik het roer om naar bakboord, richting open water.

Eventjes horen we een schurend geluid en wordt de boot iets opgetild. Mijn hart slaat een slag over. Komen we vast te zitten? Welke schade lopen we op? Het duurt gelukkig maar een fractie van een seconde, dan zijn we over de ‘drempel’ en glijden dieper water in. Een snelle inspectie onder de vloerpanelen in de kajuit laat zien dat we geen water maken. Ik haal opgelucht datum. Bij eerste gelegenheid inspecteren we de onderkant van de kiel. Een aardige kras, maar duidelijk niet de eerste en waarschijnlijk ook niet de laatste.

Thomas Siffer heeft ooit geschreven dat iedere zeiler die zegt dat ‘ie nog nooit aan de grond is gelopen, een leugenaar is. En anders zal het nog gebeuren… Eindelijk hoor ik er ook bij.

De schrik is snel vergeten als we ten NO van Žut gezelschap krijgen van 3 dolfijnen. Ze blijven geruime tijd in de buurt. Dat is al de tweede ontmoeting! En de dolfijnen brengen ook iets anders mee: de wind. Op een briesje van 6 – 8 knopen uit richtingen variërend tussen ZW en NW varen we in NO richting naar Murter. In de Murtersko More staat echter een stevige deining. Daardoor wordt het alsnog een zware en oncomfortabele middag. Tegen het einde van de middag komt Tribunj in zicht en rond 18:00 uur leggen we het schip op een van de laatste vrije plekjes in de jachthaven van Tribunj. ’s Avonds kijken we even rond in het stadje, maar neem maar van me aan dat je daar snel uitgekeken bent.