Naar Dugi Otok en Mljet 2006 Route

Twee weken zeilen en alles achter je laten. Ons schip was een Bénéteau Oceanis 373 en de volledige route vind je hieronder. Grote afstanden: van Split naar Dugi Otok, vervolgens naar beneden naar Mljet, en weer terug naar Split. Bij elkaar naar schatting zo’n 300 NM, ruim 550 kilometer. De trip was een mengeling van bekende en nieuwe plekjes.

Het weer was wisselend. We begonnen met prachtig zonnig weer, vervolgens werd het een aantal dagen wisselend bewolkt en fris. De tweede helft van de tweede week was het wel weer lekker zonnig. Gelukkig betekende dit geen gebrek aan wind. Veel noordelijke wind (Bura, Tramontana en Maestral). Meestal 10 – 15 knopen, een enkele keer heftiger (30 – 40 knopen). Onze topsnelheid was 9,2 knopen, niet slecht voor zo’n schip.

Tribunj – Rogoznica

Een nieuwe dag, dus verder naar het zuiden. Na de vermoeiende dag gisteren doen we het ’s ochtends kalm aan. Rond 10:00 uur verlaten we de haven. Er is NO-wind voorspeld. Dat is gunstig omdat we naar het ZO willen. Echter, de wind verandert al snel in ZO, en staat dus pal op onze kop. Dat blijft de hele dag zo. Voortdurend laveren dus, en dat schiet niet echt op. Waar ik ’s ochtends nog stilletjes hoopte dat we wel bij Šolta zouden komen, zijn we halverwege de middag nog niet eens in de buurt van Primošten. Regelmatig krijgen we een regenbui en onweer over ons heen.

Uiteindelijk arriveren we rond 17:00 uur bij Rogoznica. We hebben eigenlijk geen zin in nog een nacht in de jachthaven daar. Volgens de Pilot Guide zijn echter ook delen van de baai zelf uitstekende ankerplaatsen. Na inspectie zijn we het daar niet mee eens. De kust van de baai is / wordt namelijk in hoog tempo volgeplempt met vakantiehuizen. Van het authentieke blijft zo weinig meer over. Dat is een fenomeen wat ik helaas op veel plaatsen in Kroatië zie. Uiteindelijk besluiten we toch maar naar de jachthaven te gaan. Om onszelf te troosten gaan we ’s avonds maar weer pizza eten bij Restaurant Fortuna. Dat maakt veel goed.

Telašćica (Uvala Mir) – Tribunj

Als we ’s ochtends wakker worden is het rustig. De barometer staat nog steeds laag (981) maar er is een zonnetje en nauwelijks wind. Omdat de langere termijn weersverwachting voor het noordelijk kustgebied niet zo gunstig is, besluiten we ons weer in Z richting te begeven.

Rond 10:00 bevinden we ons in het smalle kanaal tussen Kornati en Katina. Voorzichtig manoeuvreren met een gangetje van maximaal 2 knopen, want het is op sommige plaatsen minder dan 3 meter diep en wij hebben een diepgang van 1,80 meter. Volgens de Pilot Guide moeten we de kant van Kornati houden. Dat klopt aardig, behalve in de laatste bocht… Ik zie de dieptemeter snel teruglopen van 5 naar 2 meter. In een snelle reactie druk ik de gashendel vol achteruit. Tegelijkertijd gooi ik het roer om naar bakboord, richting open water.

Eventjes horen we een schurend geluid en wordt de boot iets opgetild. Mijn hart slaat een slag over. Komen we vast te zitten? Welke schade lopen we op? Het duurt gelukkig maar een fractie van een seconde, dan zijn we over de ‘drempel’ en glijden dieper water in. Een snelle inspectie onder de vloerpanelen in de kajuit laat zien dat we geen water maken. Ik haal opgelucht datum. Bij eerste gelegenheid inspecteren we de onderkant van de kiel. Een aardige kras, maar duidelijk niet de eerste en waarschijnlijk ook niet de laatste.

Thomas Siffer heeft ooit geschreven dat iedere zeiler die zegt dat ‘ie nog nooit aan de grond is gelopen, een leugenaar is. En anders zal het nog gebeuren… Eindelijk hoor ik er ook bij.

De schrik is snel vergeten als we ten NO van Žut gezelschap krijgen van 3 dolfijnen. Ze blijven geruime tijd in de buurt. Dat is al de tweede ontmoeting! En de dolfijnen brengen ook iets anders mee: de wind. Op een briesje van 6 – 8 knopen uit richtingen variërend tussen ZW en NW varen we in NO richting naar Murter. In de Murtersko More staat echter een stevige deining. Daardoor wordt het alsnog een zware en oncomfortabele middag. Tegen het einde van de middag komt Tribunj in zicht en rond 18:00 uur leggen we het schip op een van de laatste vrije plekjes in de jachthaven van Tribunj. ’s Avonds kijken we even rond in het stadje, maar neem maar van me aan dat je daar snel uitgekeken bent.