Naar Malta 2008 Route

  • Post category:2008 Malta

Een iets andere benadering dit keer. We namen deel aan een offshore cruise georganiseerd door Ultra Sailing. De reis ging vanuit Split (Kroatië) via diverse Italiaanse havens naar Valletta op Malta, en ook weer terug. De totaal afgelegde afstand was ruim 1.100 zeemijl, zo’n 2.000 kilometer.

Een dergelijke reis vraagt om een ander schip. Onze keuze was een Bénéteau 50. Een zeer goed en stabiel schip met alle voorzieningen die noodzakelijk zijn voor een reis als deze. De door ons gevolgde route kun je hier vinden. We hadden een bemanning van 9 koppen, inclusief een professionele schipper met ervaring in deze gebieden. Zelf was ik een van de teamleiders. We zijn twee weken onderweg geweest.

Van Brindisi naar Otranto

  • Post category:2008 Malta

’s Ochtends ga ik samen met de schipper naar het kantoor van de havenmeester om de weersverwachting te bekijken. De voorspelling is 17 – 20 knopen uit het zuidoosten (5 Beaufort), en een stevige zeegang. We besluiten om het toch te proberen. Na het vullen van onze dieseltank verlaten we tegen 1130 de haven en varen in zuidelijke richting. Daarvoor moeten we stevig aan de bak, er moet vaak overstag gegaan worden.

Net voordat de schemering valt krijgen we gezelschap van een grote groep dolfijnen die ons een tijdje blijven volgen. Tegen 2030 komen we aan in Otranto, waar we afmeren voor het kantoor van de Kustwacht (Guardia Costiera). Dat is veruit het rustigste plekje in de haven in termen van wind en deining.

Aankomst in Brindisi (Italië)

  • Post category:2008 Malta

Gedurende de nacht zijn er goede omstandigheden om te zeilen. De wind komt uit noordwestelijke richting, 15 – 20 knopen. Er staat wel een stevige deining met golven tot twee meter hoogte. Zoals gebruikelijk in de eerste nacht op zee worden er wel wat mensen zeeziek. En omdat we allemaal weer even moeten wennen aan de achtbaanrit over het water slaapt er niemand echt goed.

Mijn team heeft wacht van 0200 – 0500. Een prachtige sterrenhemel met nauwelijks maanlicht. Enkele schepen aan de horizon, maar niets wat een mogelijk risico zou kunnen vormen. Rond 0230 hebben we de eerste ontmoeting met een groep dolfijnen. We zien hun schaduwen rond de boot, we zien en horen ze opspringen uit het water en we horen dat specifieke geluid als ze inademen. Op dat moment weten we dat nog niet, maar het is de eerste van vele ontmoetingen. Iedere dag op zee hebben we (groepen) dolfijnen gezien, soms zelfs meerdere malen.

Onze koers is zuidoost. Het grootste deel van de nacht houden we het sterrenbeeld Schorpioen over onze boeg. Rond 1130 de volgende ochtend (gedurende mijn tweede wacht) zien we de Italiaanse kust aan de horizon verschijnen. We hijsen dan ook de gastenvlag. Ons plan is om voor de avond de haven van Brindisi te bereiken (koers 140). Er wordt namelijk stevig weer verwacht met een zuidenwind (Sirocco) tot 40 knopen.

Tegen het einde van de middag komen we aan bij Brindisi. Vanaf het water zien we een typische industriële haven. Veel schoorstenen en veel chemische industrie. Maar achter deze façade bevindt zich een typisch Italiaanse stad met een aantal oude forten en bijzondere monumenten. Brindisi is de enige echt natuurlijke haven op het Italiaanse vasteland. In de Romeinse tijd was Brindisi het eindpunt van de Via Appia, een van de bekendste Romeinse wegen die Rome met het zuiden van Italië verbond. We meren af langs de kade onder het monument dat het voormalige einde van de Via Appia markeert, onder het toeziend oog van een grote menigte Italianen die hun zondagmiddagwandelingetje maken, genietend van hun ijsje.