De zuidelijke eilanden 2011 Route

In september 2011 hebben we twee weken gezeild langs de Kroatische kust. Het schip was een Bénéteau Oceanis 323 en de volledige route vind je hieronder.

In totaal hebben we ongeveer 240 zeemijl afgelegd. Vanuit Split via Brač naar Vis, vervolgens via Hvar en Korčula naar Lastovo, vervolgens door naar Mljet. Daarna zijn we op ons gemak via Korčula en Hvar teruggezeild naar Split. We hebben weer een aantal nieuwe plaatsen aangedaan. We hebben 8 nachten aan ons anker (of een boei) gelegen en 2 nachten in een haven doorgebracht.

Het weer was weer erg goed, we hadden iedere dag volop zon en temperaturen tot 30 graden Celsius en hoger. We hebben goede zeilwind gehad, vooral uit NW, en de zeewatertemperatuur was 24 – 25 graden Celsius.

Begin september is het ’s avonds vroeg donker (uiterlijk 20:00 uur). De temperatuur daalde ’s nachts tot zo’n 20 graden Celsius.

Luka Tiha (Hvar) – Marina Kaštela (Split)

De volgende ochtend worden we vroeg gewekt door de waterpolitie. En dat in deze uithoek. Ze controleren onze papieren en vooral ook de papieren van de boot. De afgelopen jaren is er veel illegaal gecharterd in Kroatië, en het lijkt erop dat dit nu eindelijk leidt tot meer controles.

In het gezelschap van een school visjes zwemmen we rond en vervolgens ontbijt. Daarna is het tijd om het anker op te halen voor de tocht terug naar Split. We halen rond 08:30 het anker op en hijsen direct de zeilen in 6 knopen wind uit NW. Buiten de baai neemt de wind toe tot 11 knopen en al snel passeren we Rt Kabal, de noordwestelijke punt van Hvar.

Met koers 320 gaan we richting Splitska Vrata, waar we tegen 11:00 uur arriveren. Daarna koersen we oostelijk naar Milna om de dieseltank bij te vullen. We hebben slechts 30 liter verbruikt en daar zijn we trots op. De tankstop duurt even, zoals gebruikelijk aan het eind van de charterweek is het erg druk.

Als we de baai van Milna weer verlaten laat de wind ons helaas in de steek. Op deze laatste dag worden we dus alsnog gedwongen om de motor te gebruiken. Het deert ons niet, we kunnen terugkijken op een prachtige zeiltocht. Eind van de middag ligt ons schip weer op de vertrouwde plek in Marina Kaštela en begint voor ons helaas de reis naar huis.

Marina Kaštela (Split) – Uvala Osibova (Brač)

Marina Kaštela is weer ontzettend warm. Door het gebrek aan wind loopt de temperatuur op tot zo’n 40 graden Celsius. Wel lijkt het iets rustiger dan twee jaar geleden. Ons schip blijkt bij controle weer piekfijn in orde, en nadat we onze bagage en boodschappen aan boord gebracht hebben maken wij dat wij wegkomen uit deze hitte.

Om 15:45 uur maken wij los van de steiger en varen de haven uit. Halverwege de baai Kaštelanski Zaljev steekt de wind op. Zuidwester, 12 tot 15 knopen. We hijsen snel de zeilen en genieten van de verkoeling die deze wind brengt. Met een snelheid van 5,5 tot 6,0 knopen varen we tussen Rt Marjan en Rt Čiovo door, de open zee op. We richten onze boeg wederom op Splitska Vrata, de doorgang tussen Šolta en Brač.

Omdat we geen zin hebben in de hoge tarieven van Lučice, waar we al vaker de eerste nacht doorgebracht hebben, verkennen we de twee andere grote baaien aan de zuidwestkant van Brač. De meest oostelijke, Uvala Maslinova, ziet er op de kaart het meest veelbelovend uit. Helaas blijkt deze in gebruik voor aquacultuur.

Wij gaan dus naar Uvala Osibova, de meest westelijke baai. Vlak voor de ingang van de baai zien we nog een groep van vier dolfijnen, waarvan één jong dier. Eenmaal binnen ankeren we vrij diep in de baai in 8 meter water, en zwemmen ook nog met een lijn naar de wal om onszelf daar aan een stevige boom vast te leggen.

De baai is erg diep, halverwege meten we nog steeds 20 meter water onder de kiel. In de loop van de avond ankeren er nog drie andere schepen. Door de diepte en omdat de baai vrij nauw is, is de ankerruimte beperkt.

Tegen 19:00 uur liggen we aangemeerd. We zwemmen nog een halfuurtje in het kristalheldere en lekker warme zeewater. Toch voelt het verfrissend, volgens onze thermometer is de buitentemperatuur op dat moment nog ruim 32 graden Celsius. Rond 20:00 uur is het donker en een uurtje later maken we ons bed op in de cockpit.

Via Lastovo naar Dubrovnik 2009 Route

In september 2009 hebben we twee weken gezeild langs de Kroatische kust. Het schip was een Bénéteau Oceanis 323 en de volledige route vind je hieronder.

In totaal hebben we ongeveer 335 zeemijl afgelegd. Vanuit Split via Brač en Korčula naar Lastovo, vervolgens door naar de Elaphite Eilanden en Dubrovnik. Daarna zijn we op ons gemak via Mljet, Korčula, Hvar en Vis teruggezeild naar Trogir en uiteindelijk weer naar Split. We hebben weer enkele nieuwe plaatsen aangedaan en enkele (ook minder prettige) ontdekkingen gedaan op bekende plaatsen. We hebben 9 nachten aan ons anker (of een boei) gelegen en 4 nachten in een haven doorgebracht.

Het weer was erg goed, we hadden iedere dag volop zon en temperaturen tot 30 graden Celsius en hoger. Halverwege de trip hebben we één dag slecht weer gehad, met regen- en onweersbuien. En de Bura-wind had nog een mooie uitsmijter voor ons. We hebben vooral Bura (Noord-Oost) en Tramontana (Noord-West) wind gehad, maar ook wat Jugo (Zuid-Oost). De zeewatertemperatuur was 24 – 25 graden Celsius – heerlijk om te zwemmen.

Begin september is het ’s avonds vroeg donker (uiterlijk 20:00 uur). De temperatuur daalde ’s nachts tot zo’n 20 graden Celsius. Verder was het in de populaire havens en de baaien nog behoorlijk druk.

Epiloog: de andere kant van Kroatië

Kroatië: een prachtig vakantieland. Maar het verleden is er niet ver weg. En het kent ook nog bittere armoede. Het gemiddelde inkomen ligt er inmiddels boven de EUR 600 per maand. Dat is nog steeds niet veel, als je bedenkt dat de prijzen in de supermarkt niet veel verschillen van de prijzen in Nederland. En bedenk: het is een gemiddelde. Als je werkloos bent, of een pensioentje hebt van EUR 150 per maand, dan lijkt het leven mij geen pretje.

Ieder jaar is er een moment waarop wij daar direct mee geconfronteerd worden. En dat is bij terugkomst in de haven van Kaštela. De meeste charterschepen (en wij vaak ook) hebben de nodige proviand over. Je koopt te ruim in, je gaat eens wat vaker uit eten, et cetera. Omdat veel bemanningen per vliegtuig vertrekken, gaat die overtollige voorraad rechtstreeks de vuilcontainer in.

Daar blijft het meestal niet lang liggen. Iedere container wordt beheerd door één of enkele (meestal oudere) Kroaten. Het containerparkje bij de hoofdingang kent zelfs een hele groep met een strikte hiërarchie. De leidster controleert de afvalzakken en bepaalt per zak wie welk aandeel krijgt. Als de achtergrond van dit alles niet zo tragisch zou zijn zou ik er bijna om gaan glimlachen.

Aan het eind van de zaterdagochtend, als de oude bemanningen vertrokken zijn en de nieuwe crews binnendruppelen, verlaten ook de verzamelaars de haven met hun aandeel. Als je maandinkomen EUR 150 is, dan is die EUR 10 of EUR 20 extra per week een meer dan welkome aanvulling.

Trogir – Marina Kaštela (Split)

Wat een dag! We beginnen normaal met ontbijten en andere noodzakelijke dingen. Maar het waait behoorlijk in Trogir, en we zien een aantal schepen met problemen vertrekken. Ook bij ons verloopt het niet helemaal vlekkeloos. De jachthaven is krap bemeten, en er loopt ook een stroming dwars doorheen om rekening mee te houden (van Kaštelanski Zaljev naar Trogirski Zaljev). Ook wij maken de draai te langzaam en raken de afmeerlijnen van een tegenover ons afgemeerd schip. Het kost wat manoeuvreerwerk om weer los te komen. Als ik later het onderwaterschip inspecteer kom ik gelukkig geen schade tegen (behalve een deukje in mijn schippersego…).

Als we tegen 09:15 uur de haven van Trogir uitvaren is dit alles snel vergeten. De zeilomstandigheden zijn perfect. Er waait een noordoostenwind van 12 – 15 knopen, en de weersvoorspelling zegt dat die de hele dag blijft waaien. Met de wind in de rug en de zeilen gespreid vliegen we de baai uit. Dan voor de wind tussen de rotsen en eilandjes door en koers 140 richting Šolta. Helaas is de lol na anderhalf uur afgelopen, en met wisselende lichte wind slagen we er ternauwernood in om tegen 13:00 uur ons anker uit te gooien in Uvala Nečujam. Tijd voor lunch en een rondje zwemmen, inclusief een inspectie van ons schip onderwater, na de ervaringen van vanochtend in Trogir.

Tegen 14:00 uur lijkt de wind gestabiliseerd naar een noordoostelijke richting, 5 tot 7 knopen. We halen ons anker op, hijsen de zeilen en varen de baai uit. Met een kalm gangetje varen we een koers van 30 richting Split en de ingang van Kaštelanski Zaljev. Maar dan gebeurt het…

Schuin voor ons over stuurboord, richting Split, zie ik de zee veranderen in een kokende massa met golven en hoge schuimkoppen. En dat komt snel dichterbij. De Bura gaat weer eens laten zien waarom het een beruchte wind is waarbij je altijd op moet blijven passen.

In minder dan een minuut neemt de wind toe tot 30 knopen (windkracht 7), met uitschieters tot windkracht 8 à 9 (40 knopen). De zee verandert in een kokende massa water. Ik slaag er nog net op tijd in om de boeg in de wind te draaien. Met stevig klapperende zeilen, op een schip dat door de golven heen en weer geslingerd wordt, reven we de zeilen. De tweede reef in het grootzeil, en de fok brengen we terug tot 1/3 van zijn normale omvang. Daarmee hebben we de boot weer onder controle.

De rest van de middag laat de Bura ouderwets zijn tanden zien. De meeste schepen zwoegen op de motor terug naar Marina Kaštela, maar ik geniet nog even van het zeilen. En daar hebben we natuurlijk geen foto’s van: we waren iets te druk met het schip… In het zicht van de haven strijken we de zeilen en sluiten ons aan bij de file om de haven in te gaan. Tegen 18:30 ligt ons schip terug op z’n plek. De hele avond en nacht raast de Bura nog met 30 knopen over de haven. Ik merk er niets van, want ik ben in diepe slaap.

Marina Kaštela (Split) – Lučice (Brač)

Marina Kaštela is druk, lawaaiig en ontzettend warm. Hoezo economische crisis? Er varen ook op deze zaterdag weer honderden charterschepen uit. Ons schip blijkt bij controle piekfijn in orde, en nadat we onze bagage en boodschappen aan boord gebracht hebben haasten wij ons om weg te komen uit deze drukte. We hopen langs de noordkant van Brač in oostelijke richting te kunnen varen.

Als we rond 15:15 uur losgooien en de haven uitvaren, gooit de wind helaas roet in het eten. Die komt namelijk uit oostelijke richting. Omdat we geen zin hebben om 25 NM op de motor te varen, gaan we pal zuid naar Splitska Vrata, de doorgang tussen Brač en Šolta. Daarna gaan we in oostelijke richting naar de baai Lučice, waar we al vaker de eerste nacht doorgebracht hebben. Inmiddels zijn de prijzen hier wel ruimschoots verdubbeld ten opzichte van 2007, dus ik denk dat dit voorlopig een van de laatste keren is dat ze mij hier zien.

Rond 18:30 pikken we een ankerboei op en nemen nog even een verfrissende duik. Het is ruim 30 graden Celsius, en de temperatuur van het zeewater is zo’n 25 graden Celsius. Hapje eten, en om 20:30 gaat bij ons het licht uit (behalve uiteraard het ankerlicht). Vanwege de hitte slaap ik deze eerste nacht in de cockpit.

Rondje Korčula 2008 Route

Na de grote reis naar Malta in het voorjaar hebben we ook in september nog één week gezeild, dit keer weer ‘gewoon’ langs de Kroatische kust. Het schip was een Bénéteau Oceanis 323 en de volledige route vind je hier. In totaal hebben we ongeveer 175 zeemijl afgelegd. Vanuit Split via Hvar en Vis naar Korčula, waar we rond het hele eiland gezeild hebben. Ondanks dat we maar een week hadden hebben we toch enkele nieuwe plaatsen aangedaan. Behoudens onze vertrekbasis Marina Kaštela bij Split hebben we alleen de jachthaven van Korčula aangedaan, voor het overige hebben we de nachten doorgebracht in baaien, rustig achter ons anker. We hebben dit jaar erg weinig foto´s gemaakt, we waren blijkbaar te druk met het genieten van de omgeving.

Het weer was beter dan we ooit gehad hebben tijdens onze zeiltochten. Iedere dag volop zon en temperaturen van 30 graden Celsius en hoger. De twee regenbuien die vielen, kwamen gedurende de nacht. En, zeer uitzonderlijk bij dergelijk weer, we hadden uitstekende zeilwind. De meeste dagen begon het rond het middaguur te waaien, op een enkele uitzondering na uit het noordwesten (Maestral Tramontana). Meestal piekte de wind rond de 15 – 16 knopen (windkracht 4), een enkele keer 22 – 24 knopen (6 Beaufort). De zeewatertemperatuur was 24 – 25 graden Celsius – heerlijk om te zwemmen. ’s Ochtends was het water zelfs iets warmer dan de lucht, ideaal om zo uit je slaapzak in het water te springen.

Omdat we later in het seizoen zaten was het ’s avonds vroeg donker (uiterlijk 20:00 uur). De temperatuur daalde ’s nachts tot zo’n 20 graden Celsius. Verder was het in de populaire havens en de baaien nog behoorlijk druk. Van diverse verhuurders hoorde ik wel dat de zomer relatief rustig was geweest. Door de economische situatie waren er ondermeer minder Italiaanse toeristen dan in voorgaande jaren.

Luka Tiha (Hvar) – Marina Kaštela (Split) via Uvala Nečujam (Šolta)

Op deze laatste dag kunnen we een weersverandering aan voelen komen. Gedurende de dag neemt de bewolking langzaam maar zeker toe. Ook de wind verandert. We gebruiken de ochtend om naar Rogač (aan de noordzijde van Šolta) te varen en daar te tanken. Dit tankstation is meestal een stuk rustiger dan Milna op Brač, waar het tankstation vrijwel naast de uitgang van de jachthaven ligt. Toch liggen er ook hier zeven schepen voor ons in de rij.

Daarna nestelen we ons in de baai Uvala Nečujam, iets verder oostelijk. In deze baai hebben we vorig jaar prachtig kunnen snorkelen, maar dit jaar is het minder. Het water is duidelijk troebeler geworden, en ook de vegetatie is afgenomen. Ook de kleuren van het koraal zijn weg. Het lijkt erop dat er weer een stukje zeebodem verloren is gegaan.

Rond 14:30 vertrekken we vanuit de baai richting Marina Kaštela. In eerste instantie met de wind pal van achteren en de zeilen voluit. Helaas valt na verloop van tijd de wind weg. Uiteindelijk moeten we dan ook op de motor verder. Tegen 17:00 uur ligt ons schip veilig aan de steiger in de jachthaven en is het tijd om het zout van ons af te gaan spoelen.

Marina Kaštela (Split) – Luka Tiha (Hvar)

De reis naar Split verloopt voorspoedig, en tegen 13:30 uur staan we op de steiger, waar ons schip ‘Reni’ al ligt te blinken in de zon. We handelen alle formaliteiten af en controleren de boot van voor naar achter en van boven tot onder. Verder doen we de boodschappen. We proberen zoveel mogelijk voorraden voor een hele week in te slaan, omdat we van plan zijn om zo min mogelijk havens aan te doen. Om ons heen is het ook een drukte van belang.

Om 15:30 gaan de lijnen los en varen we de jachthaven uit. Marina Kaštela is een echte charterbasis, ik schat in dat er op zo’n zaterdag een paar honderd schepen vertrekken. Een behoorlijke logistieke operatie. Gelukkig zit er een enorme supermarkt op minder dan 10 minuten lopen van de jachthaven, dat maakt alles een stuk eenvoudiger dan in de periode dat alle charters nog vanuit ACI Marina Split vertrokken.

Er staat weinig wind, zo’n 6 knopen uit ZO (Jugo). We varen in eerste instantie op de motor door de baai Kaštelanski Zaljev en om Rat Marjan en Rat Čiova. Dan door Splitski Kanal richting Splitska Vrata. Zoals gebruikelijk veranderen de omstandigheden zodra we door Splitska Vrata varen. Het is inmiddels 18:00 uur. Aan ‘de andere kant’ van dit kanaal tussen Brač en Šolta staat 15 knopen wind uit ZO. We hijsen de zeilen, en besluiten door te varen naar Luka Tiha, een baai in het kanaal richting Stari Grad op het eiland Hvar.

In deze ideale zeilwind maken we drie lange slagen, achtereenvolgens in zuidelijke, oostelijke en dan weer zuidelijke richting. Tegen 20:00 is het donker, en de zee om ons heen is vrijwel verlaten. We zien in de verte enkele lichtjes van vissersschepen, en zelf hebben we ook de navigatieverlichting aan. De maan staat in het eerste kwartier, en links en rechts verschijnen sterren aan de hemel. Iets voor 21:00 uur halen we in Starogradski Zaljev de zeilen neer, en voorzichtig varen we op de motor Luka Tiha binnen. Ons doel is de meest diepgelegen baai aan de noordkant van Luka Tiha. Er is geen lichtje te zien, maar blijkbaar ziet iemand ons naderen en hij doet gelukkig zijn ankerlicht aan. Dichterbij gekomen zien we nog twee schepen. Het blijft me verbazen dat zo weinig mensen hun ankerlicht inschakelen.

Ons anker pakt direct, en terwijl ik controleer of we goed vast liggen maken we snel nog een pan soep. Na een maaltijd van soep en brood duiken we op tijd onze kooi in. De wind is gaan liggen, en het wordt een rustige nacht.