Om 04:00 word ik wakker. Alles is rustig, maar ik sta toch even op om het anker te controleren. Buiten is het vrijwel windstil en helder, met veel sterren en een driekwart maan aan de hemel. We liggen er goed bij. Het is niet koud, en ik blijf even zitten om te genieten van de rust en de stilte.
Na nog een paar uur slaap stap ik rond 07:30 echt uit bed. Rondje zwemmen, weerbericht via de VHF, ontbijten, nog een rondje zwemmen, beetje lezen… Pas tegen 10:30 gaan we ankerop. Buiten de baai hijsen we direct de zeilen in een noordwestelijke wind van 6 – 9 knopen (Maestral Tramontana). De barometer is sinds 08:00 uur al 4 hPa gestegen naar 1018 hPa. Met een gangetje van zo’n 4 knopen varen we op een koers van 150 richting de westelijke kant van het eiland Lastovo. Tegen 12:30 zijn we ter hoogte van de rots Plič Pod Mrčaru aan de noordwestkant van Lastovo, en een uurtje later varen we rond het eiland Bratin. Al snel komt de vuurtoren tussen Rt Skriževa en Rt Struga in zicht, en tegen 14:45 laten we anker neer in Skrivena Luka.
Volgens de pilot guide is dit een uitstekende ankerplek, maar hij valt ons een beetje tegen. De bescherming tegen de wind is minder goed dan we hoopten. Aan de westzijde van de baai is een restaurant met een eigen steiger, dat goede zaken doet. Wij liggen met vier andere jachten voor anker in het noordelijke deel van de baai, in 5 meter water.
Tegen de avond draait de wind naar het noorden en neemt toe naar 15 – 20 knopen, en rond 19:30 merk ik dat de andere jachten dichterbij komen. Ook mijn referentiepunten op de wal zijn verschoven. Ons anker is gaan krabben… We proberen eerst opnieuw te ankeren in het noordelijke deel van de baai. Hadden we eerst 20 meter ketting in het water (1 op 4), nu verruimen we dat naar 30 meter (1 op 6). Het haalt niets uit, al gauw krabben we opnieuw.
Tijd voor drastische maatregelen. Het is inmiddels donker geworden, dus de navigatieverlichting gaat aan en het anker wordt weer opgehaald. Ik zoek nu het midden van de baai op, ver weg van alle andere jachten die voor anker liggen. In 7 meter water gooien we 50 meter ketting uit, 1 op 7, en ik vaar een stuk achteruit om het anker te helpen zich echt goed in te graven. Dat lijkt te helpen.
We krijgen vanaf de wal nog bezoek van de bemanning van een Duits jacht dat aan de steiger afgemeerd ligt. Ze zagen ons jacht bewegen en herankeren, en bieden hun hulp aan. We hebben het probleem dan hopelijk al onder controle, maar ik waardeer hun aanbod zeer. De ware geest van goed zeemanschap! Het daarop volgende uur controleer ik meermaals onze ligging. Dat gaat goed, we lijken nu wel goed vast te liggen.
Ik slaap die nacht weer in de cockpit en zet mijn wekker iedere twee uur om het anker te controleren. Rond 02:00 uur gaat de wind liggen, en vanaf dat moment slaap ik iets geruster. Toch ben ik redelijk geradbraakt als ik om 07:00 uur opsta. Dit was toch vakantie?
Een week later vertel ik mijn verhaal over het krabbende anker in Skrivena Luka aan een bevriende Kroatische schipper. Hij kan mij het raadsel verklaren. Het noordelijke deel van Skrivena Luka heeft een bodem die bestaat uit rotsen bedekt met een dunne laag zand, het anker kan zich hier niet goed ingraven. Het midden en zuidelijke deel hebben een dikkere laag van zand en modder, daar gaat het wel goed. Iets om in mijn oren te knopen.
