’s Ochtends verhuizen we naar Stari Grad – nadat we handmatig een meter of twintig ankerketting én het anker omhoog gehaald hebben. Na wat prutsen lukt het daar uiteindelijk om de nieuwe controlbox erin te krijgen. De ankerlier doet het weer.

’s Ochtends sprak de weersverwachting van een stevige Bura die in de loop van de dag op zou steken. Terwijl we bij een restaurantje in de haven een pizza zitten te eten begint de Bura inderdaad te waaien, en de wind neemt snel in kracht toe. Al gauw begint de haven vol te lopen met schepen die een veilig heenkomen zoeken. Voor ons juist een reden om de haven zo snel mogelijk te verlaten. Terwijl de Bura aanzwelt tot 25 knopen gooien wij de lijnen los. Met alleen de fok op varen we terug naar Uvala Tiha. Daar leggen we het schip weer muurvast aan het anker en met twee lijnen naar de kust. Pas tegen het einde van de middag gaat de Bura weer liggen. We krijgen nog even bezoek van een bevriende schipper die één inham verderop ligt, en verder is het een rustige avond.