Een prachtige dag op het water! We hebben de vroege ochtendwacht, 0400 – 0600. Die begon met het restant van een prachtige sterrenhemel met een duidelijk zichtbare Melkweg. Vervolgens de dageraad, en daarna een prachtige zonsopkomst. We vangen een glimp op van de vulkaan Etna, inclusief rookpluim, aan de horizon. En tijdens dat alles varen we op de zeilen (met een kleine reef in de genua) in 30 knopen wind uit noordnoordwest. De koers is nog steeds 040, de snelheid van het schip is iets boven de 8 knopen. En weer zwemmen er dolfijnen rond het schip. Het leven wordt niet veel mooier dan dit!

De Middellandse Zee en de Adriatische Zee hebben echter een paar dingen gemeen. De omstandigheden kunnen er snel veranderen, en dat gebeurt dus ook nu weer. Tegen 1100 draait de wind opnieuw naar noordoost (15 knopen), pal op de boeg. Daar komt de motor weer…

Tegen die tijd varen we onder de kust van Calabria, de zuidelijke regio van Italië. We hebben sinds het vertrek uit Valletta ruimt 160 mijl afgelegd.

Rond 1130 ontvangen we een nieuwe weersvoorspelling, en die ziet er niet gunstig voor ons uit. De wind zal verder toenemen, en er dreigt een stevige storm in de Golf van Taranto (die wij moeten passeren). Als in de daaropvolgende uren de wind inderdaad sterk toeneemt, besluiten we onze toevlucht te zoeken in het haventje van Roccella Ionica, een klein stadje verderop aan de kust.

Tegen 1500 komen we in deze haven aan. Vanwege de sterke wind kost het nog wel enige moeite om ons schip veilig af te meren. Er woedt buitengaats inmiddels een flinke storm. We controleren de weerkaarten van uur tot uur. Er wordt voor donderdagavond inmiddels ook een storm voorspeld voor de Adriatische Zee, die we ook moeten passeren op de weg terug naar Kroatië. Maar voor het moment kunnen we alleen maar rustig afwachten. Dat wordt vergemakkelijkt door een (beter dan verwacht) etentje in het kleine restaurantje bij de jachthaven (het enige restaurant in de buurt, zo ontdekken we). De pizza bestel je er per halve strekkende meter…