Wat een dag! We beginnen normaal met ontbijten en andere noodzakelijke dingen. Maar het waait behoorlijk in Trogir, en we zien een aantal schepen met problemen vertrekken. Ook bij ons verloopt het niet helemaal vlekkeloos. De jachthaven is krap bemeten, en er loopt ook een stroming dwars doorheen om rekening mee te houden (van Kaštelanski Zaljev naar Trogirski Zaljev). Ook wij maken de draai te langzaam en raken de afmeerlijnen van een tegenover ons afgemeerd schip. Het kost wat manoeuvreerwerk om weer los te komen. Als ik later het onderwaterschip inspecteer kom ik gelukkig geen schade tegen (behalve een deukje in mijn schippersego…).
Als we tegen 09:15 uur de haven van Trogir uitvaren is dit alles snel vergeten. De zeilomstandigheden zijn perfect. Er waait een noordoostenwind van 12 – 15 knopen, en de weersvoorspelling zegt dat die de hele dag blijft waaien. Met de wind in de rug en de zeilen gespreid vliegen we de baai uit. Dan voor de wind tussen de rotsen en eilandjes door en koers 140 richting Šolta. Helaas is de lol na anderhalf uur afgelopen, en met wisselende lichte wind slagen we er ternauwernood in om tegen 13:00 uur ons anker uit te gooien in Uvala Nečujam. Tijd voor lunch en een rondje zwemmen, inclusief een inspectie van ons schip onderwater, na de ervaringen van vanochtend in Trogir.
Tegen 14:00 uur lijkt de wind gestabiliseerd naar een noordoostelijke richting, 5 tot 7 knopen. We halen ons anker op, hijsen de zeilen en varen de baai uit. Met een kalm gangetje varen we een koers van 30 richting Split en de ingang van Kaštelanski Zaljev. Maar dan gebeurt het…
Schuin voor ons over stuurboord, richting Split, zie ik de zee veranderen in een kokende massa met golven en hoge schuimkoppen. En dat komt snel dichterbij. De Bura gaat weer eens laten zien waarom het een beruchte wind is waarbij je altijd op moet blijven passen.
In minder dan een minuut neemt de wind toe tot 30 knopen (windkracht 7), met uitschieters tot windkracht 8 à 9 (40 knopen). De zee verandert in een kokende massa water. Ik slaag er nog net op tijd in om de boeg in de wind te draaien. Met stevig klapperende zeilen, op een schip dat door de golven heen en weer geslingerd wordt, reven we de zeilen. De tweede reef in het grootzeil, en de fok brengen we terug tot 1/3 van zijn normale omvang. Daarmee hebben we de boot weer onder controle.
De rest van de middag laat de Bura ouderwets zijn tanden zien. De meeste schepen zwoegen op de motor terug naar Marina Kaštela, maar ik geniet nog even van het zeilen. En daar hebben we natuurlijk geen foto’s van: we waren iets te druk met het schip… In het zicht van de haven strijken we de zeilen en sluiten ons aan bij de file om de haven in te gaan. Tegen 18:30 ligt ons schip terug op z’n plek. De hele avond en nacht raast de Bura nog met 30 knopen over de haven. Ik merk er niets van, want ik ben in diepe slaap.
