Telašćica (Uvala Mir) – Tribunj

Als we ’s ochtends wakker worden is het rustig. De barometer staat nog steeds laag (981) maar er is een zonnetje en nauwelijks wind. Omdat de langere termijn weersverwachting voor het noordelijk kustgebied niet zo gunstig is, besluiten we ons weer in Z richting te begeven.

Rond 10:00 bevinden we ons in het smalle kanaal tussen Kornati en Katina. Voorzichtig manoeuvreren met een gangetje van maximaal 2 knopen, want het is op sommige plaatsen minder dan 3 meter diep en wij hebben een diepgang van 1,80 meter. Volgens de Pilot Guide moeten we de kant van Kornati houden. Dat klopt aardig, behalve in de laatste bocht… Ik zie de dieptemeter snel teruglopen van 5 naar 2 meter. In een snelle reactie druk ik de gashendel vol achteruit. Tegelijkertijd gooi ik het roer om naar bakboord, richting open water.

Eventjes horen we een schurend geluid en wordt de boot iets opgetild. Mijn hart slaat een slag over. Komen we vast te zitten? Welke schade lopen we op? Het duurt gelukkig maar een fractie van een seconde, dan zijn we over de ‘drempel’ en glijden dieper water in. Een snelle inspectie onder de vloerpanelen in de kajuit laat zien dat we geen water maken. Ik haal opgelucht datum. Bij eerste gelegenheid inspecteren we de onderkant van de kiel. Een aardige kras, maar duidelijk niet de eerste en waarschijnlijk ook niet de laatste.

Thomas Siffer heeft ooit geschreven dat iedere zeiler die zegt dat ‘ie nog nooit aan de grond is gelopen, een leugenaar is. En anders zal het nog gebeuren… Eindelijk hoor ik er ook bij.

De schrik is snel vergeten als we ten NO van Žut gezelschap krijgen van 3 dolfijnen. Ze blijven geruime tijd in de buurt. Dat is al de tweede ontmoeting! En de dolfijnen brengen ook iets anders mee: de wind. Op een briesje van 6 – 8 knopen uit richtingen variërend tussen ZW en NW varen we in NO richting naar Murter. In de Murtersko More staat echter een stevige deining. Daardoor wordt het alsnog een zware en oncomfortabele middag. Tegen het einde van de middag komt Tribunj in zicht en rond 18:00 uur leggen we het schip op een van de laatste vrije plekjes in de jachthaven van Tribunj. ’s Avonds kijken we even rond in het stadje, maar neem maar van me aan dat je daar snel uitgekeken bent.

Levrnaka – Telašćica (Uvala Mir)

Het blijft de hele nacht stevig waaien. ’s Ochtends om 03:00 uur check ik of we nog goed vastliggen, en dat is gelukkig het geval. Ik blijf even aan dek om de prachtige Melkweg te bewonderen. Heerlijk, zo ver van de dichtstbijzijnde nederzetting. Het enige licht is een maansikkeltje en de ankerlichten van de schepen in de baai.

De barometer daalt gedurende de nacht van 995 naar 983. Hoewel redelijk beschut, is Levrnaka geen echt goede plek. ’s Ochtends waait de ZO-wind al vroeg met 15 – 20 knopen. Dat belooft wat voor de rest van de dag. Het Marine Weather Center bevestigt dat: stormwaarschuwing met wind tot 50 knopen. Dat is windkracht 10, en daar hebben we niet echt zin in. Na een snelle krijgsraad besluiten we ons heil iets verder noordelijk te zoeken, in Telašćica. Om 09:00 uur verlaten we Levrnaka. Met 20 knopen wind in de rug zijn we in een uurtje in het nationale park. Beschutting vinden we in Uvala Mir, de baai van de vrede. Die doet z’n naam eer aan.

Omdat de weersvoorspelling aangeeft dat de wind later op de dag naar NO zal draaien, pakken we een boei op aan de N-kant van de baai. Eerst liggen we alleen, maar als de wind begint te draaien haasten andere jachten om zich bij ons te voegen. In de middag meldt het Marine Weather Center dat de storm boven de centraal-Adriatische kust (ter hoogte van Vis, Brač en Hvar) naar het NO is afgedraaid. We ontspringen mooi de dans.

We maken er een rustige dag van. Een deel van de bemanning gaat aan land om het nationale park te bewonderen. Verder wordt er gezwommen en gesnorkeld. ’s Avonds hebben we telefonisch contact met een bevriende schipper. Hij zit op Vis, en zij hebben vandaag de volle laag gekregen. Ook uit Hvar horen we berichten: Tijdens de storm zijn diverse boten op drift geraakt. De afmeer-ringen werden gewoon uit de kademuur getrokken, en diverse schepen lopen behoorlijke schade op. Wij komen er vanaf met een stevig onweer aan het eind van de middag. Dat is snel genoeg weg om ons een prachtige zonsondergang te bezorgen.

Rogoznica (Frapa Marina) – Levrnaka

‘s Ochtends voorspelt het Marine Weather Center in Split ZO-wind (Jugo) van 20 – 25 knopen. Windkracht 6, dat begint erop te lijken! We doen nog snel wat boodschappen, zodat we enkele dagen vooruit kunnen. Rond 09:30 verlaten we de haven, en om 09:45 zijn we buiten de beschutte baai van Rogoznica. Hier staat al 15 knopen wind – de voorspelling zou er dus wel eens naast kunnen zitten. Jugo bouwt immers op gedurende de dag. Onze koers is 280 graden. Minder dan twee uur later bevinden we ons ten zuiden van het eiland Žirje. Er staat een stevige deining. Altijd weer een prachtig gezicht om de golftoppen op ooghoogte naast je te zien. Enkele bemanningsleden vinden dat minder prettig, en krijgen een beetje last van zeeziekte. Kijken naar de horizon helpt gelukkig – het geeft je evenwichtsorgaan een vast referentiepunt.

Rond 12:30 is de wind toegenomen tot rond de 20 knopen. Je merkt dat de boot een forse genua heeft – de boeg trekt voortdurend naar de lijzijde. We reven eerst de Genua en vervolgens ook het grootzeil. Dat geeft wat rust. In de uren daarna neemt de wind gestaag toe tot 30 knopen, windkracht 7. Ietsje meer dan gepland.

Om 14:00 uur ‘stuiven’ we het Kornatski Kanal binnen, gedragen door lange trage golven met regelmatig schuimkoppen. Dat kanaal bevindt zich aan de ZW-kant van het eiland Kornati, tussen het eiland zelf en de lange rij eilandjes aan haar zeezijde. De vele kleine eilandjes bieden enige beschutting tegen de stevige wind, en ook de deining neemt enigszins af. Maar het blijven stevige omstandigheden, met een gemiddelde snelheid van ruim 8 knopen en een piek van 9,2 knopen (surfend op een golf).

We proberen eerst een plek te vinden in een baai op Lavsa. Deze ligt echter al helemaal vol met jachten die vroeg een goed heenkomen hebben gezocht voor de stevige omstandigheden. Marina Piškera op het gelijknamige eiland is bij een ZO-wind geen prettige plek, dus die mijden we. Eind van de middag ankeren we in Levrnaka, een goed beschutte baai. In eerste instantie ankeren we aan de W zijde van de baai, maar omdat we op basis van de beschrijving in de pilot guide niet zeker zijn van de positie van het scheepswrak in deze baai, verhuizen we al snel naar de O zijde van de baai. Daar is het goed toeven. We hebben vandaag volgens de log ruim 43 mijl afgelegd.

Lučice (Brač) – Rogoznica (Frapa Marina)

‘s Ochtends word ik bij zonsopgang wakker, omdat een zonnestraal door het raampje naar binnen gluurt. Zo zachtjes mogelijk (om de rest niet wakker te maken) klim ik aan dek. Alles is kletsnat van de dauw. Ik nestel me op het voordek. De vogels fluiten, de pijnbomen geuren, het water is als een spiegel. Mooiere momenten dan dat zijn er niet vaak.

De zeewatertemperatuur is 18,5 graden Celsius. Dat nodigt niet echt uit om te zwemmen. Na een rustig ontbijt verlaten we rond 09:30 uur de baai. De Jugo is weer opgestoken, en met een gangetje van 5 knopen varen we in NW richting. We hopen vandaag Rogoznica te halen, een tussenstop op weg naar de Kornati eilanden.

Rond 11:00 uur valt de wind compleet weg. Meestal betekent dit dat we spoedig wind uit een andere hoek kunnen verwachten. Maar na een half uurtje begint de wind opnieuw uit zuidelijke richting te waaien, en zwelt (zoals het de Jugo betaamt) langzaam aan van 7 naar 15 knopen.

Om ongeveer 14:30 uur hebben we onze eerste ontmoeting met dolfijnen. Op enkele mijlen van Rat Ploča komt een groepje van 5 dolfijnen ons gezelschap houden. Camera’s in de aanslag en klikken / filmen maar, en hopen dat je net afdrukt op het moment dat ze boven water verschijnen.

Rond 16:30 uur varen we de baai van Rogoznica binnen. We meren af aan de kade. Tijd voor een douche en electriciteit, samen met drinkwater de enige echte reden om überhaupt een haven op te zoeken. ’s Avonds vinden we een restaurantje waar de pizza in een echte houtoven gebakken wordt – Restaurant Fortuna. We krijgen wederom het bewijs dat echt lekkere pizza alleen op die manier klaargemaakt kan worden.

Split – Lučice (Brač)

Onze bemanning heeft een latere vlucht vanuit Zagreb, en komt pas rond 19:00 uur in de haven aan. De boodschappen zijn dan al gedaan, het papierwerk is afgehandeld, watertanks en accu’s zitten vol en we zijn klaar voor vertrek. We besluiten dan ook ondanks het late tijdstip nog uit te varen – in Split liggen is geen vakantiegevoel. Buiten de haven van Split hijsen we de zeilen, nog wat onwennig op het nieuwe schip. Er waait een laatste staartje Jugo van rond de 10 knopen, dat rond 20:30 uur gaat liggen.

Rond die tijd wordt het ook donker. Op de motor varen we verder in zuidelijke richting, en na Splitska Vrata (het kanaal tussen Brač en Šolta) buigen we af naar het oosten. Rond 22:00 varen we voorzichtig de Lučice baai binnen, waar de nodige jachten aan een boei liggen. Voorzichtig manoeuvrerend vinden we nog een vrije plek, en we drinken nog een glaasje op het begin van de reis.